ΕΝΑ ΤΑΞΙΔΙ ΣΤΙΣ ΤΕΛΕΥΤΑΙΕΣ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΕΣ ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ ΚΑΙ ΣΤΙΣ ΕΦΑΡΜΟΓΕΣ ΤΟΥΣ

¨...Η θέση και η ταχύτητα ενός μικροσκοπικού σωματιδίου δεν μπορεί να είναι ταυτόχρονα γνωστές με απόλυτη ακρίβεια....Όμως το πραγματικό περιεχόμενο της αρχής της αβεβαιότητας αναδεικνύεται αν την εφαρμόσουμε σε ένα σωματίδιο παγιδευμένο σε μια μικροσκοπική περιοχή, οπότε η θέση του είναι γνωστή με περιθώριο λάθους, δηλαδή απροσδιοριστία, όση και η διάσταση της φυλακής του. Εφόσον η απροσδιοριστία στη θέση του θα είναι πολύ μικρή, η απροσδιοριστία στην ταχύτητά του θα είναι πολύ μεγάλη, οπότε και η ταχύτητά του η ίδια θα είναι μεγάλη κατά μέσο όρο. Οδηγούμαστε έτσι στο εξής εντυπωσιακό- και πολύ βαθύ - συμπέρασμα: όσο πιο μικροσκοπική είναι η φυλακή στην οποία είναι κλεισμένο ένα σωματίδιο, τόσο μεγαλύτερη είναι η ταχύτητά του κατά μέσο όρο, άρα τόσο μεγαλύτερη και η κινητική ενέργεια που υποχρεούται να έχει... Η πιο μικροσκοπική φυλακή που υπάρχει στη φύση είναι ο ατομικός πυρήνας. Τι περιμένουμε λοιπόν να κάνουν οι έγκλειστοί του, δηλαδή τα πρωτόνια και τα νετρόνια που βρίσκονται στο εσωτερικό του; Σύμφωνα με τα παραπάνω, θα έχουν τεράστιες κινητικές ενέργειες ακριβώς επειδή είναι παγιδευμένα σε μια τόσο μικροσκοπική περιοχή. Ο πυρήνας είναι γίγαντας ενέργειας ακριβώς επειδή είναι νάνος μεγέθους...¨
¨ Το φάντασμα της όπερας¨, Στέφανος Τραχανάς, καθηγητής Φυσικού Τμήματος Παν. Κρήτης
Αφιέρωμα στην αρχή της απροσδιοριστίας ή αρχή της αβεβαιότητας του Heisenberg η οποία ανακαλύφθηκε το 1927 και ...κρύβεται πίσω από όλες τις βασικές φυσικές προυποθέσεις που επιτρέπουν στο σύμπαν να φτάσει έως την αυτογνωσία!

Δευτέρα 14 Οκτωβρίου 2013

«Αντίδοτο» στις κινηματογραφικές διαφημίσεις ποπκόρν και τσίχλα


Αυτό είναι το παράδοξο συμπέρασμα Γερμανών επιστημόνων, οι οποίοι, κάνοντας τα σχετικά πειράματα με εθελοντές, διαπίστωσαν ότι το να τρώει κανείς ποπκόρν ή να μασάει τσίχλα στην αίθουσα του κινηματογράφου, όχι μόνο ενοχλεί τους διπλανούς του, αλλά επιπλέον «αχρηστεύει» την επίδραση των διαφημιστικών μηνυμάτων πάνω του. Οι ερευνητές του Τμήματος Ψυχολογίας του πανεπιστημίου του Βίρτσμπουργκ, με επικεφαλής τον Σάσα Τοπολίνσκι, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό για θέματα ψυχολογίας των καταναλωτών «Journal of Consumer Psychology», σύμφωνα με τη βρετανική «Γκάρντιαν», έδειξαν ότι το μασούλημα του ποπκόρν και της τσίχλας (ή όποιου άλλου σνακ) αποδιοργανώνει την «εσωτερική ομιλία», πάνω στην οποία βασίζεται σε μεγάλο βαθμό η αποτελεσματικότητα μιας διαφήμισης...
Σύμφωνα με τους επιστήμονες, οι διαφημίσεις αποτυπώνουν στο νου των ανθρώπων νέες μάρκες, επειδή, χωρίς να το συνειδητοποιούμε, τα χείλη και η γλώσσα μας (χωρίς κατ' ανάγκη να κινούνται στην πραγματικότητα) αυτόματα προσομοιώνουν την προφορά του ονόματος ενός προϊόντος ή τη φράση-κλειδί ενός διαφημιστικού μηνύματος, όταν το πρωτοακούμε. Κάθε φορά, στη συνέχεια, που ξανασυναντούμε τη μάρκα ή το μήνυμα, το στόμα μας υποσυνείδητα επαναλαμβάνει τη λέξη ή τη φράση. Όμως η διαδικασία του μασήματος την ώρα που το μήνυμα εκπέμπεται, δημιουργεί «παρεμβολές» στην εσωτερίκευση της όλης διαδικασίας.
Οι Γερμανοί ερευνητές ζήτησαν από περίπου 100 εθελοντές να παρακολουθήσουν ταινίες, πριν από τις οποίες υπήρχαν οι συνηθισμένες διαφημίσεις. Οι μισοί εθελοντές πήραν δωρεάν ποπκόρν και τσίχλες για να μασάνε όσο έβλεπαν, άρα το στόμα τους ήταν σχεδόν συνεχώς απασχολημένο. Οι άλλοι μισοί έφαγαν απλώς ένα μικρό κύβο ζάχαρης, που έλιωνε αμέσως στη γλώσσα τους, οπότε αμέσως μετά το στόμα τους ήταν ελεύθερο για να κάνει την εσωτερική προσομοίωση (επανάληψη) των λέξεων των διαφημίσεων.
Μία εβδομάδα μετά την παράσταση, η διενέργεια των κατάλληλων τεστ στο εργαστήριο (με επίδειξη εικόνων των προϊόντων που είχαν διαφημιστεί πριν την ταινία) αποκάλυψε πως οι διαφημίσεις δεν είχαν αφήσει κάποιο θετικό «αποτύπωμα» στο νου των μισών θεατών που όλη την ώρα μασουλούσαν το ποπκόρν ή την τσίχλα. Αντίθετα, οι υπόλοιποι μισοί, που δεν είχαν φάει ποπκόρν, εμφάνισαν θετικές ψυχολογικές αντιδράσεις απέναντι στα προϊόντα που προηγουμένως είχαν δει στις διαφημίσεις.
Ένα δεύτερο τεστ, στο οποίο οι εθελοντές πήραν ένα ποσό χρημάτων και κλήθηκαν να το ξοδέψουν σε διάφορα προϊόντα, επιβεβαίωσε πως όσοι δεν είχαν φάει ποπκόρν, έδειξαν προτίμηση στα προϊόντα που είχαν δει να διαφημίζονται, αντίθετα με όσους είχαν φάει το ποπκόρν και οι οποίοι δεν εμφάνισαν κάποια ιδιαίτερη προτίμηση σε αυτά τα προϊόντα.
Όπως είπε ο Τοπολίνσκι, «η έρευνα δείχνει ότι η πώληση σνακ στα κυλικεία των κινηματογράφων στην πραγματικότητα υποσκάπτει την αποτελεσματικότητα των διαφημίσεων, κάτι που έρχεται σε αντίθεση με τις στρατηγικές του μάρκετινγκ. Στο μέλλον, όταν γίνεται η προώθηση μιας νέας μάρκας, οι διαφημιζόμενοι ίσως θα έπρεπε να προσπαθήσουν να εμποδίσουν την πώληση σνακ πριν την ταινία».
Ο Γερμανός ερευνητής δεν διευκρίνισε πάντως αν και σε ποιό βαθμό το μασούλημα στον καναπέ του σπιτιού, όταν βλέπει κανείς τηλεοπτικές διαφημίσεις, έχει την ίδια «ανατρεπτική» επίδραση πάνω του.
Link: Για την πρωτότυπη επιστημονική εργασία (με συνδρομή) στη διεύθυνση: http://www.sciencedirect.com/science/article/pii/S1057740813000879
www.kathimerini.gr